بیست و چهارمین غروب رمضان ۱۴۳۵ هجری قمری فرارسید تا در این لحظات عرفانی با قلب‌هایی که پس از روزهای طولانی روزه‌داری زیر آفتاب مردافکن گذشته و جهاداکبری با نفس برای ماندن بر سر پیمان صورت پذیرفته، در کنار سفره الهی لبخند بر لب داشته باشیم.
هر زمان صحبت از طراحی های اداری می شود ، همه به یاد رنگهای قهوه ای ، کرم و مشکی می افتند با همان مبلمان های منضبط و حال و هوای خشک. اغلب طراحان داخلی اینگونه فضاها نیز ، در تلاشند از این معیار دور نشوند و در طول طراحی آن را حفظ می نمایند.طراحی چهارچوب دارد، اما خلاقیت در آن سقفی ندارد. دست و پای خود را در طراحی نبندید.ذهن خود را رها کنید.خودتان را در فضایی که می خواهید طراحی کنید قرار دهید. نیازهای شما چیست ؟چگونه عملکرد بهتری درآن فضا خواهید داشت؟چه رنگی به شما پویش بالاتری میدهد؟فعالیت های شما در چه بستر حرکتی روان تر خواهد بود؟ کمی ساختار شکنی بد نیست،البته فراموش نکنید این پرواز دادن ذهن ، شما را از کاربری اصلی فضا دور نسازد. ذهن معمارانه خود را تربیت کنید در حیطه ایی که شما برایش تعریف می کنید قدم بزند و خلق کند. برای درک بهتر این مطلب تصاویر قبل و بعد از طراحی یک فضای اداری را مشاهده نمایید تا دریابید چگونه خلاقیت در استفاده از رنگ سبز و بافت چوب، یک فضای قدیمی و سرد را به دفتر کار گرم و دلپذیری بدل نموده
دستای تو از داریوش,شعر دستای تو از داریوش,اهنگ دستای تو از داریوش,دانلود دستای تو از داریوش,اکورد دستای تو از داریوش,اهنگ دستای تو از داریوش برای گیتار,نت ...نام نت : نت تبلچر و آکورد آهنگ دستای تو داریوش برای گیتار. اهنگساز : مجید وفادار. تنظیم کننده : واروژ هاخباندیان. حجم فایل : 839/0 کیلو بایت. نوع فایل : pdf.
ای که بی تو خودمو تک و تنها میبینم
هر جا که پا میزارم تورو اونجا میبینم
یادمه چشمای تو پر درد و غصه بود
قصهء غربت تو قد صدتا قصه بود
**
یادتو هرجا که هستم با منه داره عمره منو آتیش میزنه
تو برام خورشید بودی توی این دنیای سرد
گونه های خیسمو دستای تو پاک میکرد
حالا اون دستا کجاس اون دوتا دستای خوب
چرا بیصدا شده لب قصه های خوب
من که باور ندارم اون همه خاطره مرد
عاشق آسمونا پشت یک پنجره مرد
خرید بک لینک رپورتاژ آگهی
خرید بک لینک رپورتاژ آگهی
ای که بی تو خودمو تک و تنها می بینم
هر جا که پا می ذارم تورواونجا می بینم
یادمه چشمای تو پر درد و غصه بود
قصه ئ غربت تو قدصد تا قصه بود
یاد تو هر جا که هستم با منه
داره عمر منو آتیش می زنه
تو برام خورشید بودی توی این دنیای سرد
گونه های خیسمو دستای تو پاک می کرد
حالا اون دستا کجاست اون دوتا دستای خوب
چرا بی صدا شده لب قصه های خوب
من که باور ندارم اون همه خاطره مرد
عاشق آسمونا پشت یک پنجره موند
آسمون سنگی شده خدا انگار خوابیده
انگار ازاون بالاها گریه هامو ندیده
یاد تو هرجا که هستم با منه
داره عمر منو آتیش می زنه
روز کویر را دیده ای؟
بنگر که می توانی لمس کنی تنهایی خو گرفته با ماسه ها و مارها وموذی ها را؛
و بادهایی که پشته خارها را آنچنان به هر سمت و سویی میرانند که گویی افسار گسیخته ی آنان را در دست دارند و نیز
تل ماسه های سست عنصر را به مثابه خمیری،به هر هندسه ای مبدل می سازند...؟
بنگر که میتوانی درک کنی و بشنوی ضجه های به ستوه آمدن کویر را در برابر آسمان و حرارت سوزاننده آفتاب که هرم و نورش فقط زمخت و مقاوم و مصر تر ساخته آن مارها و موذی ها و...را؟؛
که تنهایش نگذارند ساعتی، و قهقهه زنند بر سینه ی چاک چاک و دریده کویر از فراغ... .
شب کویر را دیده ای؟
دلدادگی آسمان و دل کویر را می بینی؟
می بینی که چگونه حرارت میبخشد و میسوزد این قلب در خویش گداخته از تشنگی وصل آن دلریش از نیش ؟
"گاهی باید نور را بگیرند"
تا بلکه بتوانی بیشتر از هر زمانی خودت را مست ومدهوش خالق بینهایت زیبایی بیابی که
اینگونه زیبا و دلربا چیده است
اجزای شب را کنار هم،
در آسمان؛
جائیکه فقط عده ای معدود و محدود به مسئله ای دست نایافتنی میرسند
که باید بگردی دنبال حداکثر دو شب تا
آسمانشان شبیه هم باشد؛
"که نیست"...!
دریافته ای چرا این آسمان را در حیاط و بام خانه ات نداری؟!
نور تصنعی مهتابی خانه ات تو را از داشتن مهتابی دلارا محروم کرده ست...
...
مهتابی هایتان خاموش...!
+
دل چو از پــــــیر خــــرد نقل معانی میکرد
عشق میگفت بشرح آنچه برو مشکل بود
آه از آن جــور تطاول که درین دامگه است
آه از آن ســـوز نیازی که در آن محفل بود
"دوش مرا حال خوشی دست داد"
بر مه زیبای رخش بست داد
پای شدم تا برسانم برش
سرمه کند چشم،بگرد رهش
ماه عذارش چو مه چارده
اوست که پایان برد آن یازده
نیست نگاری که سراپرده اش
هست تمنای دلان ، برده اش
ای تو گه عالم رود اندر پی ات
دیده شود نجم ظهور کی ات؟
وی که بجز تو نبود دلبری
دل زگجا تا به کجا می بری؟
سرور من،سرو خرامان من
دل به دلت بسته دلم،جان من
نسخه ی دل،کی بنویسد نفس؟
دل ، که به یکباره بیفکند خس؟
خواسته ی دل که نظر بنگری
از بر آواره ات ار بگذری
کوچه به کوچه روم از بوی تو
مست شدم،مست خم موی تو
چهره،تو درهم نکش از دیدنم
شرم سحرها،چله بشکستنم
چشم سرت ، چشم دلم را گشود
ناوک چشمت ، درِ دل را ربود
نیست شود هر که دلش غیر بود
نی دل من جز تو که بهرش نبود
"دوش مرا حال خوشی دست داد"
بر مه زیبای رخت بست داد
قفل دری که بین من و دست های توست./در غایت سیاهی شب وا نمی شود
ورد من است نام تو هر چند گفته اند :/ شیرین دهن به گفتن حلوا نمی شود
عشق من و تو قصه ی تلخ مصیبت است / می خواهم از تو بگسلم اما نمی شود
ای مرگ همتی که دل دردمند من /دیگر به هیچ روی مداوا نمی شود
آتش بگیر تا که بدانی چه می کشم /احساس سوختن به تماشا نمی شود
قلبی که همچو مشعل نم دیده شد خموش /دیگر به هیچ بارقه گیرا نمی شود
درد مرا ز چهره ی خاموش کس نخواند / چون شعر نا سروده که معنا نمی شود
باید ز هم گسست قیود زمانه را / با کار روزگار مدارا نمی شود
خرید بک لینک
با تو، همه ی رنگهای این سرزمین مرا نوازش می کند
با تو، آهوان این صحرا دوستان همبازی من اند
با تو، کوه ها حامیان وفادار خاندان من اند
با تو، زمین گاهواره ای است که مرا در آغوش خود می خواباند
و ابر، حریری است که بر گاهواره ی من کشیده اند
و طناب گاهواره ام را مادرم، که در پس این کوه ها همسایه ی ماست در دست خویش دارد
با تو، دریا با من مهربانی می کند
با تو، سپیده ی هر صبح بر گونه ام بوسه می زند
با تو، نسیم هر لحظه گیسوانم را شانه می زند
با تو، من با بهار می رویم
با تو، من در عطر یاس ها پخش می شوم
با تو، من در شیره ی هر نبات میجوشم
با تو، من در هر شکوفه می شکفم
خرید بک لینک
این شعررو حتما بخونین
آن یکی آمد در یاری بزد
گفت یارش کیستی ای معتمد
گفت من گفتش برو هنگام نیست
بر چنین خامی مقام خان نیست
خام را جز آتش هجر و فراق
کی پزد کی وا رهاند از نفاق
چون تویی تو هنوز از تو نرفت
سوختن باید تو رادر نار وتفت
رفت آن مسکین و سالی در سفر
در فراق یار سوزید از شرر
پخته گشت آن سوخته پس باز گشت